บทที่ 1: จุดเริ่มต้นของความรู้สึก
“นั่นใครน่ะ?” วินถามตัวเองในใจ ขณะที่มองเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้านกาแฟประจำของเขา
เธอไม่เหมือนใคร ผมสั้นระดับคางที่ตัดเรียบและเป็นระเบียบ เห็นแล้วต้องเงี่ยนถ้าได้เจอ เดินผ่านเมื่อไหร่มีควยแข็ง อยากจะเย็ดเธอทุกวัน ดูขัดกับบุคลิกของเธอที่ใส่เสื้อยืดลายการ์ตูนกับกางเกงยีนส์ขาดนิดๆ ความมั่นใจในก้าวเดินและรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก ทำให้วินอดมองตามไม่ได้
“อเมริกาโน่เย็น ไม่ใส่น้ำตาลค่ะ” เสียงของเธอดังขึ้นที่เคาน์เตอร์
เขาหยิบโน้ตบุ๊กขึ้นมาบังหน้า แกล้งทำเป็นยุ่งอยู่กับงาน แต่สายตาแอบชำเลืองมองเธอที่นั่งลงโต๊ะใกล้ๆ ทำเอาเงี่ยน ควยแทบน้ำแตกออกมา
“ใครกันนะ…” วินพึมพำเบาๆ
บทที่ 2: โอกาสที่ไม่ตั้งใจ
เช้าวันถัดมา วินตัดสินใจมาที่ร้านกาแฟเดิมอีกครั้ง ด้วยความหวังว่าจะเจอเธอ และเหมือนโชคเข้าข้าง เธอมาอีกครั้งในเวลาเดิม
คราวนี้เธอนั่งโต๊ะติดหน้าต่าง วางสมุดเล่มเล็กไว้บนโต๊ะ และเริ่มเขียนอะไรบางอย่าง
วินตัดสินใจเดินเข้าไปหา แต่จู่ๆ เธอทำปากกาหล่น วินรีบก้มลงเก็บให้
“ขอบคุณค่ะ” เธอพูดยิ้มๆ
“ไม่เป็นไรครับ” วินตอบ และก่อนที่เขาจะกลัวเกินไป เขาพูดต่อ “คุณมาที่นี่บ่อยใช่ไหมครับ?”
“ค่ะ ร้านนี้เงียบดี แล้วคุณล่ะ?”
“ผมก็เหมือนกันครับ”ความจริงคือเงี่ยนควยไม่ไหว
และนั่นคือบทสนทนาแรกที่เขาได้พูดกับเธอ
บทที่ 3: ใกล้ชิดมากขึ้น
หลังจากวันนั้น วินกับเธอเริ่มเจอกันที่ร้านกาแฟบ่อยขึ้น พวกเขาเริ่มพูดคุยเรื่องต่างๆ มากขึ้นจนวินรู้ว่าเธอชื่อ “แก้ม” เป็นนักเขียนบทละครที่กำลังหาที่สงบเพื่อเขียนงาน
“แล้วคุณล่ะ ทำงานอะไร?” แก้มถาม
“ผมเป็นนักวาดภาพประกอบครับ บางครั้งก็ทำงานอยู่ที่นี่เพราะบรรยากาศดี”
แก้มยิ้ม “น่าสนุกดีนะคะ ฉันชอบงานศิลปะ แต่ไม่ถนัดเลย”
“ถ้ามีอะไรอยากลองวาด บอกได้นะครับ ผมสอนได้” วินพูดพร้อมหัวเราะ
“งั้นถ้ามีโอกาส ฉันจะลองค่ะ”
บทที่ 4: ความรู้สึกที่เก็บไว้
วินเริ่มรู้สึกว่าตัวเองชอบแก้มมากขึ้นทุกครั้งที่เจอกัน แต่เขาก็ไม่กล้าบอก เพราะกลัวว่าความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นอย่างดีนี้จะจบลง
วันหนึ่ง ขณะที่แก้มกำลังนั่งเขียนงานอยู่ เธอก็พูดขึ้นมา “คุณวิน ถ้าคุณต้องวาดภาพความรู้สึกตอนนี้ คุณจะวาดอะไร?”
วินชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนตอบ “ผมคงวาดท้องฟ้าที่มีพระอาทิตย์ขึ้น เป็นช่วงที่ความมืดเริ่มหายไป แต่ยังไม่สว่างเต็มที่”
แก้มเงยหน้าขึ้นมามองเขา “ทำไมล่ะคะ?”
“เพราะมันเหมือนกับความรู้สึกของผมตอนนี้…เงี่ยนอยากเย็ดหีไทย” วินพูดเบาๆ
บทที่ 5: การสารภาพรัก
วันหนึ่งหลังจากที่พวกเขาไปเดินเล่นด้วยกันที่สวนสาธารณะ วินตัดสินใจหยุดเดิน และเรียกชื่อแก้ม
“แก้ม…ผมมีเรื่องอยากบอก”
แก้มหยุดเดินและหันมามองเขา “อะไรเหรอคะ?”
“ผมชอบคุณนะ ตั้งแต่วันแรกที่เจอในร้านกาแฟ ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้ อยากเป็นคนที่คุณไว้ใจและพึ่งพาได้”
แก้มยิ้มเล็กๆ ก่อนตอบ “คุณรู้ไหมคะ ว่าฉันก็ชอบคุณเหมือนกัน”
วินนิ่งไป ก่อนที่รอยยิ้มกว้างจะปรากฏบนใบหน้า “จริงเหรอ?”
“ค่ะ ฉันก็ไม่คิดว่าจะพูดออกไปเหมือนกัน แต่คุณทำให้ฉันรู้สึกสบายใจและเป็นตัวของตัวเอง”
บทสรุป: ความรักที่ค่อยๆ ก่อตัว
จากความบังเอิญในร้านกาแฟ ความรักของวินและแก้มเริ่มต้นขึ้นอย่างเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น พวกเขายังคงมาพบกันที่ร้านกาแฟประจำ และสร้างความทรงจำการเย็ดดีๆ ร่วมกันในทุกๆ วัน